Jesienny walc

Ta niedziela pozostanie na dłużej w mojej pamięci.

Jest końcówka października na chodniku fruwają rdzawo-złote liście.

Muszę przyznać, że jesień tego roku w Anglii jest bardzo wyjątkowa. Chłodny wiatr muska moją twarz , a promienie słońca ją ogrzewają.

Wiatr jest nawet przyjemny. Chłód jest odczuwalny, ale szybko znika w promieniach jesiennego słońca.

Mogę tak stać, myślę sobie, że w nieskończoność. Uśmiecham się sama do siebie. Na chodniku liście tańczą nierozerwalnego walca, nie będę im przerywać hehehe.

Jest kompletna cisza, czasami pojawi się jakaś postać, która szybko znika za horyzontem. Myślę że to wspaniały dzień i wiesz co – chciałabym by trwał i trwał ……

Może to pogoda powoduje ten stan, w którym obecnie jestem.

Nie wiem.

Wiem tylko, że czuje się rewelacyjnie, chcę by ten stan pozostał jak najdłużej. Obserwując okolice, patrząc na tańczące walca liście, pusty plac zabaw. Czasem pojawi się gdzieś ludzka postać.

Wtedy ją słyszę bardzo wyraźnie otula mnie całą.

tak to …cisza.

Rozkoszuje się to chwilą i będę trwać w tym stanie tak długo, jak będzie to możliwe. Tak bardzo uwielbiam tą lekkość uśmiecham się do Ciebie.

Wdech chłodnego powietrza przeszywa moje płuca. Cudowny dzień.

Pragnę by czas się zatrzymał

A co jeśli? Co wtedy?

Hmmmm…. fantastycznie. Żałuj, że tego nie widzisz, przepiękny obraz namalowany przez naturę. Drzewa wyglądają fenomenalnie w blasku słońca, te kolory są takie głębokie, żywe. Chmury, kłęby białych chmur ach.

To jest CUDOWNE czuje, że stoję obok tego wszystkiego i z góry mogę podziwiać to wszystko, aż nie chce mi się wracać.