Nie prosić o miłość – o prawdziwej wartości relacji bez oczekiwań
Frida Kahlo, artystka znana nie tylko ze swojej twórczości, ale także z intensywnych, pełnych emocji relacji, wypowiedziała kiedyś słowa, które rezonują z wieloma z nas: „Nie poproszę cię o nic – bo jeśli muszę prosić, to już tego nie chcę.” Ta myśl, choć pełna goryczy, odsłania głębszą prawdę o miłości i bliskości.
W relacjach, często oczekujemy od drugiej osoby tego, co sami jesteśmy gotowi dawać – czułości, zrozumienia, wsparcia i uwagi. Pragniemy, aby nasze uczucia były odwzajemnione, aby nasze potrzeby były spełniane bez konieczności wyrażania ich wprost. Często nie chodzi o sam akt prośby, ale o pragnienie, aby druga osoba dostrzegła to, co dla nas ważne, bez słów.
Kiedy Frida mówi, że nie chce prosić o pocałunek, czułe słowa czy wsparcie, wyraża coś głębszego: brak potrzeby walki o to, co powinno być naturalnym elementem każdej zdrowej relacji. Miłość i troska, gdy są autentyczne, nie wymagają próśb ani przypomnień. Powinny wypływać spontanicznie, wynikając z chęci wzajemnego obdarowywania się sobą.
Jednak w rzeczywistości wielu z nas doświadcza relacji, w których te małe, ale istotne gesty muszą być wywalczone. Zmuszanie kogoś do tego, by zauważył naszą wartość, by dał nam uwagę i wsparcie, z czasem staje się męczące i niszczy to, co w relacjach najpiękniejsze. Czujemy, że prośby o miłość sprawiają, iż traci ona na autentyczności.
Słowa Fridy pokazują nam także inną perspektywę – siłę wynikającą z akceptacji tego, co jest, i gotowość do odpuszczenia tego, co nie spełnia naszych najgłębszych potrzeb. Nie chodzi o to, aby przestać chcieć miłości, ale o zrozumienie, że jeśli musimy stale walczyć o jej przejawy, to może nie jest to relacja, w której powinniśmy trwać.
Warto zastanowić się nad tym, co dla nas jest naprawdę ważne w relacjach z innymi. Czego tak naprawdę pragniemy, a co jesteśmy w stanie dać bez oczekiwań? Czy jesteśmy gotowi na to, aby nie prosić, lecz żyć w zgodzie z własnym sercem i otaczać się ludźmi, którzy rozumieją nasze potrzeby, zanim wypowiemy je na głos?
Miłość, która nie wymaga próśb, jest miłością, która rośnie z wzajemnej chęci dawania, troszczenia się i słuchania. To miłość, która nie jest obciążona oczekiwaniami, ale budowana na prawdziwym zrozumieniu. Frida w swoim cytacie nie mówi o odrzuceniu bliskości, ale o pragnieniu bycia w relacji, w której miłość jest darem, a nie wymuszonym obowiązkiem.
To przesłanie, choć bolesne, przypomina nam o potrzebie autentyczności – zarówno w dawaniu, jak i otrzymywaniu miłości.
Beata Gołębiewska
7 września, 2024Ania jeżeli mogę wypowiedzieć swoje zdanie z obserwacji nie chcę tutaj żeby co niektórzy poczuli się obrażeni bo zaraz Powstanie wojna ale chyba co czwarty Dobrze będę łaskawa Co piąty facet przynajmniej w Polsce u nas nie wiem jak gdzie indziej nie nadaje się do związku takiego prawdziwego dojrzałego…
Tak tak wiem zaraz tu powstanie Hej że a kobiety to inne i tak dalej? Oczywiście że nie też sama znam takie że facet jakby mieszkał z diabłem pod jednym dachem ale Oczywiście mówimy tu w tej chwili o mężczyznach
Anna Maria
7 września, 2024Oczywiście, każdy ma prawo do swojego zdania i obserwacji, i to naturalne, że temat związków budzi silne emocje. Trzeba jednak pamiętać, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety, mają swoje wyzwania w relacjach. Jeśli chodzi o mężczyzn, to prawda, że nie każdy jest gotowy na dojrzały związek – ale to samo można powiedzieć o niektórych kobietach. Często wynika to z braku doświadczenia, emocjonalnej dojrzałości, czy po prostu z różnic w oczekiwaniach.
Związek to wspólna praca i nauka – nie każdy od razu wie, jak być dobrym partnerem. Ważne jest, by obie strony były gotowe do wzajemnego wsparcia, rozwoju i kompromisów. Problem zaczyna się wtedy, gdy ktoś nie chce pracować nad sobą i relacją. Jednak generalizowanie może prowadzić do nieporozumień. Ważne jest, by zamiast osądzać całą grupę, szukać indywidualnych cech i wartości, które budują zdrową relację.
Czy winą można obarczać wyłącznie mężczyzn? Raczej nie. Często relacje opierają się na wzajemnych oczekiwaniach, i dopiero kiedy obie strony są gotowe do pracy nad związkiem, można mówić o dojrzałości.